وقتی برسی به اونجاییکه
هیچی دلت نخاد
جز سکوت نیمه‌های شب;
اونوقته که شاید یه کم شبت قدر پیداکنه
نیمه شبت علی وار میشه
دنبال روضه خون و مداح نیستی که وصلت کنن
خودت ودلت یه گوشه
با درو دیوار وسکوتِ خونه
دارید خودتونو به آتیش میکشید...
آدم چقد خوبه خودجوش باشه
به سمت خدایی که از درونش می‌جوشه....
چقد دلم میخاد خودم بجوشم
انقد که سربرم سربرم
یجایی تهِ این جوشیدن که دیگه ناخالصی‌هام ازبین میره
بگیری منو تو بغلت و بگی
کجا بودی بنده‌ی بی معرفتِ من؟!
دیدی آخرش خودت پیدام کردی
بجوش برام بجوش...
#شبِ قدر1399
#یاعلی